Op het filmfestival van Cannes in 2025 werd "The Phoenician Scheme", de humane puzzelfilm van Wes Anderson, onthuld.

OFFICIËLE SELECTIE - IN COMPETITIE

Al bijna dertig jaar ontvangen we via poste restante op het web de excentrieke, verdrietige berichten van de jonge Wes Anderson, die op 1 mei 56 jaar werd. Deze Amerikaanse dandy is al lange tijd een vluchteling in Frankrijk en Engeland. Er is iets in het werk van deze meester van gekke avonturen en vintage design dat suggereert dat hij ternauwernood is ontsnapt aan een onbeschrijfelijke familieromance.

Het gezin, in feite, natuurlijk of opnieuw samengesteld, biologisch of vriendschappelijk, is het electieve Andersoniaanse subject. In essentie disfunctioneel, vaak in een oedipale triangulatie, excentriek in zijn ontwikkelingen, uiteindelijk uiterst innemend. De mentale chaos en absurditeit van de ontstane situaties worden onder controle gehouden door een strenge ordening van de vorm waarin ze zich bevinden. Vervolgens moeten we ons voorstellen dat Wes Anderson filmmaker is geworden, juist om de geheime waanzin die hem achtervolgt in beeld te brengen. Dat is een Freudiaanse basishypothese waar niemand een cent op wil inzetten.

Hoe dan ook, Anderson kadert, rangschikt, classificeert, symmetreert, modelleert, automatiseert, somt op, kleurt, lijnt en tekent een wereld die voor zijn smaak iets te wankel is. Kaders, dozen, kaarten, lijsten, kompassen, handleidingen, borden, diagrammen, instructies, oude typografieën, versieringen, hoofdstukken, alles is goed voor het nauwkeurig ordenen van zaken. Het enige wat overblijft zijn een paar films, waarbij Anderson zijn genialiteit op dit gebied aanstipt: The Royal Tenenbaums (2001) , The Life Aquatic (2004) , The Darjeeling Limited (2007) , Moonrise Kingdom (2012) , The French Dispatch (2021) . Wie zou er nou niet even snel een kijkje gaan nemen?

U moet nog 72,11% van dit artikel lezen. De rest is gereserveerd voor abonnees.